NaszeMiasto.pl > Częstochowa > Lokalne >
Do kogo należą jurajskie szlaki?
Do kogo należą jurajskie szlaki?
Jednego z tegorocznych weekendów Joanna Kowalska z Katowic nie zapomni szybko. Jeszcze dziś przypominają o nim siniaki na ciele i zadrapania, swoista pamiątka po wyprawie w Jurę Krakowsko-Częstochowską.
Rajd z przeszkodami
Pani Joanna jeździ konno od pięciu lat. Również nie pierwszy raz wybrała się na rajd Transjurajskim Szlakiem Konnym. Pierwszy raz jednak była tak niemile zaskoczona przeszkodami, które napotkała po drodze. - Najgorzej było na odcinku z Mirowa do rezerwatu Ostrężnik. Powalone drzewa, których nie mogłam ominąć, zarośla utrudniające przejazd, spłoszone konie - wylicza turystka.
Joanna Kowalska uważa, że o utrudnieniach na szlaku powinna informować turystów jakaś tabliczka. - Wiem, że zwaliska drzew nie powstały z winy człowieka, że przechodziły nawałnice, ale przecież powinien tym szlakiem ktoś przejść i sprawdzić, w jakim jest stanie.
Poszukiwany właściciel
Lech Tota, prezes Oddziału Regionalnego Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego w Częstochowie, poinformował DZ, że oddział PTTK, którym kieruje, nie wyznaczał w Jurze szlaków konnych, a jedynie szlaki piesze i rowerowe.
Wszystkie szlaki turystyczne powinny być odnawiane co dwa, trzy lata. - Penetrujemy te trakty i sprawdzamy, czy znaki są czytelne, czy warunki atmosferyczne nie spowodowały zniszczeń. W miarę potrzeby zmieniamy przebieg szlaku, malujemy nowe znaki. Jeżeli na drodze znajdują się powalone drzewa, zgłaszamy ten fakt właścicielowi terenu, a interwencje podejmują służby leśne - mówi Jolanta Śledzińska, pełnomocnik do spraw promocji Zarządu Głównego PTTK.
W Nadleśnictwie Złoty Potok dowiedzieliśmy się, że odcinek szlaku, na którym nasza Czytelniczka musiała pokonywać nieoczekiwane przeszkody, nie leży na terenie Lasów Państwowych, należy więc do prywatnych właścicieli. - Na naszych terenach na bieżąco usuwamy złomowiska. Szlaki turystyczne muszą być przejezdne, bo często są jednocześnie drogami pożarowymi - mówi Irmina Barczyk z Nadleśnictwa Złoty Potok.
Zaznacza jednak, że leśniczy nie jest w stanie dotrzeć do wszystkich utrudnień na drodze w momencie ich powstania. Dlatego zarówno nadleśnictwa, jak i organizacje, które wyznaczały trasy, czekają na sygnały o zagrożeniach przekazywanych przez samych turystów.
Znaczyć każdy może
PTTK odnawia szlaki, jeśli dostanie na ten cel fundusze z Ministerstwa Gospodarki. Tymczasem w biurze Zarządu Głównego PTTK dowiedzieliśmy się, że w tym roku organizacja nie dostała ani złotówki na odnawianie szlaków konnych i kajakowych, a niewiele na renowację szlaków pieszych i rowerowych. - O środki na znakowanie szlaków turystycznych może ubiegać się w ramach konkursu każde stowarzyszenie, fundacja, gmina, osoba prywatna, gospodarstwo agroturystyczne. Jednostka taka musi tylko uzyskać zgodę na znakowanie od właściciela terenu. Nikt jednak nie kontroluje, w jaki sposób trasy są znakowane i czy w ogóle ktoś o nie dba. Efekt jest taki, że w kwestii wyznaczania szlaków turystycznych panuje w Polsce wielki nieład - twierdzi Jolanta Śledzińska.
PTTK bezskutecznie postuluje, aby wyznaczanie szlaków wreszcie doczekało się unormowania prawnego, które nakazywałoby znakować je według ujednoliconego systemu. - Teraz każdy może stosować różnorodną kolorystykę. W Beskidach niedawno spotkałam się ze szlakiem, który był oznakowany tabliczkami przytwierdzonymi gwoźdźmi do drzewa - opowiada Śledzińska.
Jej zdaniem, powinna też powstać centralna rejestracja wszystkich szlaków i każdy, kto wyznacza nowy trakt, musiałby dokonać stosownego zgłoszenia.
Nie ma winnych
Transjurajski Szlak Konny miał być w tym roku odnowiony, ale nie będzie, ponieważ nie ma na to pieniędzy. Marek Krzemień, przewodniczący Komisji Górskiej Turystyki Jeździeckiej Zarządu Głównego PTTK, zapewnia jednak, że trasa na pewno jest przejezdna.
Kogo jednak turysta może obciążyć odpowiedzialnością, gdy ulegnie wypadkowi na źle oznakowanym lub zaniedbanym szlaku? - Trudno mówić w tym wypadku o odpowiedzialności. Szlaki turystyczne w Polsce są niczyje - kwituje Marek Krzemień.
To, że Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze opiekuje się szlakami, które wyznaczyło i stara się pozyskać środki na ich renowację, jest tylko dobrą wolą tego towarzystwa. - Szlaki turystyczne powinny być własnością wojewody, który dostawałby z budżetu państwa określone dotacje i zlecałby komuś nadzór nad nimi, roboty przy odnawianiu i monitoring. Najlepiej naszej organizacji, bo znamy się na tym najlepiej - twierdzi Marek Krzemień.
Czyje kompetencje
Elżbieta Wyrwicz,
dyrektor Departamentu Turystyki w Ministerstwie Gospodarki
Jedyna bezpośrednia regulacja prawna w omawianym zakresie obejmuje znakowanie szlaków górskich zgodnie z przepisami Ustawy o kulturze fizycznej z dnia 18 stycznia 1996 r. i wynikającymi z niej rozporządzeniami.
Departament Turystyki Ministerstwa Gospodarki od ponad dwóch lat zaleca pełną unifikację znaków turystycznych i prowadzenie ich znakowania tylko według Instrukcji Znakarskiej ZG PTTK. W grudniu 2005 roku w ramach prac nad kształtowaniem przestrzeni turystycznej przy udziale ekspertów podjęto wstępną dyskusję nad modelem legislacyjnym i finansowym planowania, funkcjonowania, monitoringu i konserwacji szlaków turystycznych.
W Polsce szlakami turystycznymi zajmują się przede wszystkim oddziały terenowe i Zarząd Główny PTTK, administracja samorządowa, organizacje pozarządowe, organizacje turystyczne. Warunkiem podjęcia przez nie działań w zakresie tworzenia i konserwacji szlaków turystycznych jest zgoda właściciela lub administratora terenu, na którym są one tworzone. On też odpowiada za konserwację szlaków i bezpieczeństwo na nich. Bardzo często jednak utrzymywanie szlaków jest całkowicie pomijane, albo przerzucane na organizacje, takie jak PTTK, bez zabezpieczenia właściwych na ten cel środków finansowych. Dlatego elementem regulacji prawnej odnośnie szlaków turystycznych powinno być wyraźne zaznaczenie zakresu i sposobu odpowiedzialności za ich utrzymanie.
Pieniądze na renowację
W 2005 roku zrealizowano (utworzono, oznakowano, przeprowadzono konserwację) przy wsparciu Ministerstwa Gospodarki ponad 13 tys. kilometrów szlaków turystycznych - najwięcej Zarząd Główny PTTK - ponad 10 tys. km. Inwestycje dotyczyły szlaków: rowerowych - ok. 3 tys. km, wodnych - 534 km, pieszych nizinnych - blisko 6 tys. km, pieszych górskich - ponad 3 tys. km, narciarskich - 219 km, konnych górskich - 400 km. W 2006 roku ministerstwo przeznaczyło ponad 1 mln zł na dofinansowanie wytyczania i utrzymania szlaków turystycznych w Polsce. Z tej kwoty ponad 536 tys. zł trafi na realizację projektów PTTK.
Gdy zdarzy się wypadek
Tomasz Stemplewski,
dyrektor Wydziału Promocji Regionu, Turystyki i Sportu w Urzędzie Marszałkowskim Województwa Śląskiego
To prawda, że polskie prawo nie rozwiązuje kwestii własności szlaków turystycznych. Prawdziwy problem powstaje wtedy, gdy na szlaku dojdzie do wypadku na skutek zaniedbania i sprawa znajduje swój finał w sądzie. Jeśli chodzi o kwestie finansowe, Urząd Marszałkowski Województwa Śląskiego co roku przeznacza środki na utrzymanie i tworzenie szlaków turystycznych w ramach konkursu na zadania publiczne w dziedzinie turystyki i krajoznawstwa. Organizacje, które startują do konkursu, mogą liczyć na 50-procentowe dofinansowanie przedsięwzięcia. Na Śląsku, w porównaniu z innymi rejonami kraju, mamy sporo niezłych i zadbanych szlaków turystycznych. Opiekuje się nimi głównie PTTK, profesjonalna organizacja, która ma największe doświadczenie w tej dziedzinie.
Katarzyna Wolnik - Dziennik Zachodni
Zarejestruj
FAQ
Galeria
Szukaj