No i stało się.
Szymon wywołał wilka z lasu, kiedy zmontował mój portret w kilcie. Skorzystałem z wehikułu przenoszącego nie tylko w czasie ale również w przestrzeni i znalazłem się w krainie kiltów.
Wycieczka nie była planowana ( lubię tak) i improwizowane z dnia na dzień wycieczki..
Mój pilot był mobilny to i wycieczki były do miejsc oddalonych od siebie kilkadziesiąt kilometrów. Dopiero po powrocie uzupełniałem wiedzę o odwiedzanych miejscach i widzianych cudach.
Najpierw o wrażeniach a jak będzie przyzwolenie to pociągnę dalej.
Dobra widoczność przed lądowaniem pozwoliła zobaczyć krajobraz Szkocji w szerokiej perspektywie. Dużo zieleni trochę, jesieni, góry wzgórza, hałdy zamki, pałace i z miejsca poczułem się prawie jak na Jurze. Oglądając umykające krajobrazy zastanawiałem się co z tych ulotnych obrazów dane mi będzie zobaczyć a ile stracę estetycznych doznaniach.
Jeżeli chodzi o wrażenia to najpierw o ogólnych w kontekście często przewijających się na forum.
Na trasach spacerowych i „szlakach”( duża przenośnia).
Raz tylko byłem w tłumie, kiedy wybrałem się na Górę Artura –Edynburg. Turyści tacy jak wszędzie nawet uśmiechali się mijając naszą ekipę. Nie zauważyłem aby rowerzyści byli specjalnie rozpieszczani.. Po jednej drodze na to kultowe wzniesienie jeżdżą samochody, edynburczycy uprawiają jogging i jeżdżą rowerzyści( wszyscy nawzajem uważają na siebie).
W pobliżu mniejszych miast są wyznaczone ścieżki ale ich mankamentem jest to ,że nie układają betonowych kostek tylko momentami widać kamienny bruk( muszą się od nas wiele nauczyć). Mankamentem jest niewątpliwie jest brak koszy na śmieci i dlatego pewnie na trasach spacerowych oraz w ich bezpośrednim sąsiedztwie je czysto( TJ nie miałoby tam co robić) . Wow! Ucieszyłem się jak zobaczyłem znak – droga dla rowerzystów. Za chwile zniesmaczony zobaczyłem, że drogą to również jeżdżą samochody. Szkoci to dziwne ludzie. Kiedy stanąłem na skrzyżowaniu, ponieważ zapaliło się czerwone światło, mój przewodnik poinformował mnie, że tutaj na własne ryzyko można na czerwonym przejść( jako towar eksportowy zaproponowałbym Szkotom - straż miejską. Za wielki mankament uważam brak budek w okolicach odwiedzanych zamków. Bez hot-dogów i frytek było mi trudno pokonywać trasy spacerowe i byłem uboższy o łączenie doznań estetycznych z kulinarnymi., miejsc dla dmuchanych zjeżdżalni też nie widziałem. Oczywiście w specjalnie przygotowanych pomieszczeniach można byłoby kupić gustowne pamiątki( przypomniałem sobie czasy CEPELII) no i kulturalnie zjeść, ale nie na moją kieszeń.
Zabytkowa i współczesna architektura(symbioza)
Panorama Edynburga ze wzgórza jest porażająca. Nowa zabudowa przeplata się ze starą. Specjalnie to mnie nie raziło bo stylowo współczesne wieżowce i budynki( beton i szkło) nawiązują do zabytkowej architektury i przyjemnie się patrzy( chociaż moje oko może być skrzywione z uwagi na różnice dioptrii w lornetkach). Przejeżdżając przez szkockie miasteczka miłe wrażenie sprawia monotonia architektoniczna ( kamienne ściany budynku i dachówki) i nie zmąciło tych doznań info mojego towarzysza, że Szkoci stosują nowoczesne materiały budowlane a moje oko oszukują stosowane powszechnie materiały elewacyjne, nawiązujące do stylów zabytkowych kamienic. Na ulicach miast , przez które przejeżdżałem i zwiedzałem, na starym mieście króluje bruk( nie mylić z naszą kostka brukową). Nikomu nie przeszkadzają tam w rzędzie kamienic, krzepko wyglądające ruiny ( mech w krwistej zieleni nie robi tam szkody z uwagi na klimat). Popadające w coraz większą ruinę kościoły( co u nas jest nie do pomyślenia), stare kamienne mosty ( nie mylić z mostkami) robią kolosalne wrażenie jak się pamięta nasze rzeczki i próbuje szukać porównań i odniesień.
Przyroda
Listopad to może nienajlepsza pora dla miłośników turystyki przyrodniczej. Na siedem dni pobytu tylko jeden dzień słoneczny. Przewagę szkockiej mgły widać na fotkach. Pomimo późnej jesieni trawa o kolorze soczystej zieleni, na łąkach pasące się owce, konie i bydło( u nas o tej porze roku to raczej rzadkość). Zero ugorów. Lasy nie wdzierają się w pola i nie kłębią się stare trawska. Za oknem samochodu listopad a kwiaty dobrze się jeszcze mają. Nadmorskie krajobrazy, krzyżują się z górskimi. Raz jestem w górach „a la” Beskidy, za godzinę na wyżynie, stąd na pojezierze aby na koniec dnia przespacerować się nad zatoką. Widok meandrującej rzeki Forth i powrót myślami do widoku naszych uregulowanych kanałów trochę mną zatrząsł.
Wow! Trzeba się zatrzymać , żeby się nie rozpisywać . Poniżej kilka obrazków ze Stirling.
Jeszcze jedno. W zabytkowych wnętrzach często obowiązuje zakaz fotografowania( ponoć lampy błyskowe szkodzą).

_________________
Woody Allena cenię za specyficzne poczucie humoru
Wojciecha Pokorę również za nazwisko cenię.

Szkocja cz II

Z burzy wyłania się szkocka mgła, która na oko mało różni się od jurajskiej.
Odwiedzając kultowe miejsca z zabytkami szkockiej przeszłości i konfrontując z jurajskimi opowieściami można przeżyć duże rozczarowanie.
Po pierwsze - z bólem muszę stwierdzić, że w przeciwieństwie do Jury nie spotkałem nigdzie info o zniszczeniach dokonanych przez Szwedów czy też przez inne nacje. Za to z dumą pokazują szkockie dowody skutecznego odporu w przypadku obcych najazdów. Przykładem są Wał Hadriana i Wał Antonina( zabrakło czasu na obejrzenie ich reliktów).
Po drugie - patrząc na nasze „zabytki” sakralne poczuć można dumę z ich stanu obecnego. Kryzys stosunku Szkotów do religii jest bardzo widoczny na elewacjach starych kościołów i nie tylko. Wczoraj np. karierę w necie robiła info. o urządzeniu w jednym ze szkockich kościołów pubu. U nas nie do pomyślenia jest np. pozostawienie pustych miejsc po kamiennych figurach na elewacjach kościołów czy też, tak jak widać na jednej z fotografii, zainstalowanie nowoczesnej instalacji zwieńczającej wieżę, pamiętającym czasy średniowiecza kościół św. Michała w Linlinghtow.
Po trzecie- nie wiem czy zazdrościć Szkotom mnogości zabytków niesakralnych. To powoduje, że tak jak we wspomnianym Linlinghtow , nie doprowadzili do odrestaurowania królewskiego pałacu znajdującego się nad jeziorem ale to ich broszka( no problem).Mgła spowiła jezioro ale po odpoczywających nad jego brzegiem żaglówkach widać ,że sezon żeglarski mimo późnej jesieni trwa.
Po czwarte- nie wiem co sadzić o skąpstwie Szkotów( patrząc na dokonania architektoniczne ich przodków). Pełne zdobień fontanny, ornamenty kościołów, zamków i pałaców ( o cmentarzach nie wspominając). Tyle w skrócie. Następnym razem będzie coś o kolejach i górnictwie.

_________________
Woody Allena cenię za specyficzne poczucie humoru
Wojciecha Pokorę również za nazwisko cenię.

Fajna wycieczka, choć pogoda wyspiarska . Co do żaglówek, żeglarz ze mnie żaden ale jeśli są na brzegu to znaczy, że sezon się zakończył, przynajmniej tak to wygląda na stanicach wędkarskich.

Na razie musisz uwierzyć na słowo, że widziałem "śmigające" żaglówki( co prawda nie na jeziorze ale w zatoce), najciekawsze fotki dopiero są w drodze.

_________________
Woody Allena cenię za specyficzne poczucie humoru
Wojciecha Pokorę również za nazwisko cenię.

fajna wycieczka do Szkocji! Mówie o tej, która nam zafundowałeś tu...Zawsze tam chciałam pojechać, teraz juz nie muszę

Pałac we mgle debest! No to czekam na cd..

@młody, a o szkockiej "łyski" cosik będzie?

Zanim zabrałem się za pisanie postu, zajrzałem do folderu o muzeach whisky( nie odwiedziłem żadnego z dwunastu a jakość napitku sprawdzałem organoleptycznie). Wychodzi na to, że prawdziwy Jurajczyk powinien gustować w napitku o nazwie Isle of Jura.

Święta to czas podróżowania. Od rodziny do rodziny na walizkach. Dzisiaj kilka fotek z małej stacyjki kolejowej. Jeżeli chodzi o muzea kolejnictwa to jest ich w świecie parę sztuk ale największe jest na Wyspach Brytyjskich. Okazuje się , że jest też miejsce na ekspozycję pamiątek muzealnych na małych stacjach tak jak w Boness. Nie wiem, czy u nas sprawdziłby się sposób ich ekspozycji na peronie dworcowym ale…
Patrząc na niektóre foto można sobie wyobrazić początki Kolei Warszawsko Wiedeńskiej.
Po pojedynczym torze śmiga czasem parowóz z wagonami wycieczkowymi.
Początek stacyjki i torów związany jest z górnictwem no i portem, który w przeszłości należał do największych w Szkocji. Boness to też kiedyś rybołówstwo i wielorybnicy( teraz cisza i spokój ale w planach ożywienie portu dla celów wycieczkowych).
Ponieważ przed wyjazdem prezes nawoływał do uczczenia rocznicy zakończenia I WŚ, nie mogłem nie zatrzymać się przed pomnikiem upamiętniającym poległych mieszkańców Boness w I i II WŚ( podobna wygrali też dla nas te wojny)- długie listy nazwisk.

_________________
Woody Allena cenię za specyficzne poczucie humoru
Wojciecha Pokorę również za nazwisko cenię.

Dodam kilka , które wcześniej się nie zmieściły.

_________________
Woody Allena cenię za specyficzne poczucie humoru
Wojciecha Pokorę również za nazwisko cenię.