Z Olsztyna do Złotego Potoku można dotrzeć korzystając z różnych tras,ja opisze jak mnie to się udało.Mając cały wolny dzień by nie tracić cennej każdej chwili na rynku olsztyńskim jestem jeszcze przed wschodem słońca z nadzieją że wyż poukłada malowniczo mgły na polach i uda się cyknąć piękną fotkę z któregoś wzgórza. Niestety,jedynym zjawiskiem pogodowymi tego poranka była obfita rosa towarzysząca mi aż do tych miejsc.
Źródło św.Idziego,dziś w formie studni.

Skała św.Idziego.gdzie ponoć objawił się wieki remu mieszkańcom wsi w czasie epidemii.

Nieopodal kapliczka również ściśle powiązana z kultem tego świętego .

Po drodze do Zrębic mijam pola pełne kukurydzy,obecnie w rejonie tym jest zbożem dominującym,już dojrzałym,żniwa w toku.

W Zrębicach natychmiast w oczy rzuca się drewniany zabytek.
Kościół pod wezwaniem św.Idziego wraz z drewnianą dzwonnicą,sam kościół wewnątrz kratą zabezpieczonyale drzwi uchylone.



Dalej przez wieś i po kilkunastu minutach jestem przy studni w Krasawie.

Dalej na wschód mijając od północy Pustynie Siedlecką.
Południowe zarastające jej krańce.

Centralna wydma zwieńczona dzisiaj autami 4x4.

Doskonale widoczne wzgórze o osobliwej nazwie Dupka.

Na szczyt tej góry wiedzie bardzo fajna ścieżka.

Na szczycie klasycznie po jurajski,jest ostaniec.

Jest jaskinia zwana Na Dupce,o tyle ciekawa że łatwa do zwiedzania,ma dwa otwory czyli przelotka.

Trzeba przejść w kierunku południowym przez senny tego dnia Siedlec by dotrzeć do ścieżki jakich coraz mniej na Jurze.

Idąc prosto wyląduje się w Sulisławicach,ja skręcam na ,wschód bu zachaczyć o Kamieniołom Warszawski.Kiedyś stąd był fauny widok na Sokole Góry.


Teraz idę na wschód lasami,stworzył je człowiek ale mimo to mają w sobie cos dzikiego i są bardzo urozmaicone,nie mają nic wspólnego z typowymi monokulturami.Ponieważ w tak jasny słoneczny dzień gra cienia i ostrego światła rozwala to spróbowałem nietypowo,pod słońce.

Wycinki można spotkać aż po sam rezerwat.

Pierwszy klasyk w rezerwacie to Brama Twardowskiego,niestety nie było możliwe pokazać go godnie więc zdjęcia nie będzie.
Kolejny klasyk Źródła Zygmunta.Obecnie coś się dzieje,trzy wywierzyska aktywne.


Zachodnie tworzy taki oto wodospadzik.

Pierwsze spiętrzenie uzupełnione chyba przez bobry,choć śladów tych zwierząt nie udało mnie się tam zauważyć.

Staw Zygmunta,to również wynik spiętrzenia wody.Do wody leci coraz więcej liści.

Hodowla widziana z terenu restauracji.

Kawałek asfaltem i mijam Skałę z Krzyżem,trochę sprawia wrażenie jakby czychała na mniej rozgarniętego kierowcę.

Okazały budynek to niegdyś harcerska stanica,ogólnie tamta okolica była harcerskim oboziwiskiem.

Tuż obok kolejny dziś klasyk Młyn Kołaczew,szata roślina w ciepłych porach roku dość skutecznie go skrywa.

Zielony Staw,czyli woda na Młyn Kołaczew.

Źródło spełnionych wrażeń.

Amfiteatr,pozostałość po harcerskim obozowisku.

Na grani ponad tym miejscem Obelisk mjr.Jana Wrzoska,ofiara września 39.Ponoć był też chorążym na olimpiadzie w Berlinie.

Jaskinia Niedźwiedzia.

Przypomina las namorzynowy,rozlewisko przed kolejnym stawem nazywanym Amerykan

Rozlewisko od Amerykana oddziela taka pokaźna grobla po której wiodą szlaki.

Amerykan widziany z niewielkiej plaży przy gastro alei

Drugi brzeg malownicze zaakcentowany ścianą kamieniołomu.Pokazałem tylko połowę bo podnóże to parking, i tylko tyle było wolne od samochodów.

Złoty Potok wciąż ma wiele starej zabudowy,niektóre dość ciekawe budynki.Podobny jest na zakręcie Choroniu lecz tamten cały z wapienia.

Sołtys Złotego Potoku jak widać Chłop z Jajem.

Parę lat temu był wysyp studni na Jurze w centralnych zazwyczaj lokalizacjach,i tutaj podobnie,nieopodal rzeźba nosiwodka,brak na zdjęciu.

Kościół św.Jana Chrzciciela,nie mam szczęścia i tym razem zamknięty

Rzeka w tej mieścinie pomimo swych niewielkich rozmiarów wpłynęła bardzo pozytywnie i dalej pracuje dla tego miejsca.Patrząc na miejsca gdzie płynie swobodnie trudno sobie wyobrazić że cała woda w tej dolince ona daje
Okolice Stawu Irydion.


Staw irydion na koniec.

Podsumowując,było klasycznie choć nie wszystkie tamtejsze klasyki udało mnie się Wam pokazać,warunki zastane nie dawały szans na zdjęcie.Dawno tamtejszymi terenami o tej porze nie wędrowałem,liczyłem że tu podobnie jak na Sokolich gęste korony stworzą równy cień,niestety tu jest inaczej.Pokory nigdy dość
Jednak i tak bardzo się cieszę że nadal taki dystans nie jest dla mnie męczący i po raz enty dane mi było spędzić kolejny piękny dzien na Jurze,od wschodu do zachodu.
Pozdrawiam.

O, moje miejsca. W poprzednich latach już było pięknie ogniście złotoczerwono. W tym roku wszystko spóźnione. Jakbyś był w weekend to wpadnij na herbatkę.

Dzięki za zaproszenie ale w ten weekend to nie dam rady,może gdy już te liście będą ogniście złotoczerwone.Pewnie wtedy będzie chłodniej,to żeby nie z gołą ręką dobry rum do herbatki ogarnę


Przeczytałem niedawno to co wczoraj zamieściłem powyżej i za głowę się złapałem Przepraszam za liczne błędy,napisałem,kliknąłem bez przeczytania i poszło.Edytować można chyba do godziny od wysłania,wiec już musztarda po obiedzie.
Czasem korzystam z sprzętu który wykorzystuje system android a tam klawiatura jest mądrzejsza od piszącego i sama sobie poprawia słówka.Tym sposobem wyszły takie kwiatki jak "wyląduje w Sulisławicach" zamiast w Suliszowicach,albo "Źródło spełnionych wrażeń" zamiast Źródło Spełnionych Marzeń,o pozmienianych końcówkach niektórych wyrazów nie wspomnę,znaczy nie zacytuje.
Wybaczcie,na przyszłość będę czujny w temacie.

Zaczęło się.Kolor jeszcze nie"krzyczy"intensywnością ale w taki mocno ponury dzień jak dzisiejszy wprowadzał bardzo pozytywny akcent,na chwilę obecną i przyszłość niedaleką.
Trzy obrazki jako dokument co dziś zastałem w lesie podczas odprężającego spacerku.

Październik ten sprawiał wrażenie ciepłego września,ciągle zielono wszędzie było i dość stabilna pogoda panowała.Teraz gdy zaczyna się robić kolorowo nagle zrobił się listopad.Niebo jak z klasycznego horroru oraz deszcz przeplatany mocnym wiatrem.Tak dziś prezentowała się porajska zaporówka gdzie otwarta przestrzeń jest sprzymierzeńcem by wiatr przemieniał się w wiatrzysko.

Mam nadzieje że październik ten pozwoli się jeszcze utrwalić jako pełen sytych kolorów na tle glebokiego błękitu zanim wszystko zmoknie by na koniec otrzęsiny koron drzew dokonał wiatr...

Dzisiaj jest TEN poranek

Szukanie złotej jesieni zacząłem od Zielonej Góry do której łatwo dotrzeć nawet samochodem pod same granice rezerwatu,robią tak niektórzy,ale dla mnie takie podejście jest conajmniej mocno nudne.Wolę pokluczyć trochę ścieżkami,tym razem nie tylko leśnymi,te polne są równie atrakcyjne,nawet gdy trzeba kawałek wędrować wzdłuż kolejowego traktu Protezy Koniecpolskiej.Rezerwat stąd widziany góry nie przypomina.

Linia kolejowa głęboko schowana w wydrążonej niszy która jesienią zyskuje estetycznie,z każdą następną chwilą będzie tu bardziej kolorowo.

Stojąc na skarpie kolejowego traktu szczyty trakcyjnych słupów mam dość głęboko pod stopami co tylko świadczy jak owe skarpy są wysokie co z koleii przekłada się na złudny widok Zielonej Góry,czyli wysokość względna złudnie wpływa na rzeczywistość.
Spore pole kwitnącej gorczycy białej,zasianej chyba jako poplon,jeśli się myle niech poprawi mnie ktoś mający lepsze pojęcie rolnicze.

Jesien w rezerwacie nie taka jeszcze złota,ale wyraźnie zauważalna.Jaskinia w Zielonej Górze,

Diabelskie Kowadło,jest tam zamaskowane skutecznie kolorowymi teraz liśćmi,zimą jedynie obraz tego ostańca dostępny.

Masyw Główny i sąsiednia Płetwa również iglicą nazywana, w bardzo szerokim ujęciu traci jakby gabaryty ,ale to nadal doskonale widoczny w całości od podnuża po szczyt piękny kawał wapienia.

Będąc na Zielonej nie sposób nie wspomnieć o Schronisku w Zielonej Górze.Wielka jama chroniona rozległym okapem, często dająca schronienie wspólczesnym"jaskiniowcom",zdarzało się i mnie tam nocować.

Może więcej jesieni na Sokolich da się zauważyć,po drodze malowniczo prezentowały się pobocza jurajskiej autostrady(DK 46)

W promieniach zachodzącego słońca młode samosiewki dębów na skraju sosnowego boru pięknie kolorem zaświeciły.


Niestety,pod Pielgrzyma dotarłem minuty po zachodzie,ale buki okalające tego klasyka bardziej były jesienne od tych z Zielonej Góry.

Taki był koniec tego kapryśnie pogodowo dnia,szkoda że środek dnia mocno pochmurny był.Za to pniedziałek,postanowiłem spędzić nad Wartą w okolicach Ważnych Młynów,dzień cały wolny,dębów nad brzegami nie brakuje,no to start,może tu o złotą jesień będzie łatwiejCzasu mając sporo planowałem zrówno połowić jak i grzybów poszukać,ale po kolei.
Na Borowcu przyjacielski konik przyszedł się przywitać,nadal lubi moje jabłka.Już tu na Forum kiedyś Wam wspominałem o tym sympatycznym zwierzęciu

Grzyby dopisywały od pierwszych chwil,pierwsze skrzypce grały opieńki,te były dla mnie pierwszymi w sezonie.


C.D.N

Podczas poszukiwań opieniek byłem bacznie pilnowany przez barana,najwyraźniej przewodnik stada,odpuścił gdy przeszły wszyskie owieczki,a było ich kilkadziesiąt,bardzo liczne stado.Pewnie to inwentaż pobliskiego gospodarza na Borowcu.

Pogoda w kika minut się poprawiła znacząco,zrobiło się bardzo ciepło,królował błękit na niebie ale o jesienne złoto nad brzegami rzeki trudno w sosnowej monokulturze.Jednak jesień widać tam i czuć wyraźnie.

Grzybów jednak najwięcej było nad rzeką,znacznie więcej niż w lesie,przykładem niech będzie ta okazała kania,zauważalna z kilunastu metrów.Dziwne że nikt tak wyrośniętego grzyba nie zauważył,czyżby nikt tam w weekend nie zaglądał...

Wiele grzybów jak te maślaki sitarze nie nadawały się do zabrana,zaczerwione i rozlatujące się ze starości

Woda w rzece wysoka to i o ryby trudno,postanowiłem odwiedzić starorzecza,jest ich wiele w tej okolicy.Na obrazku jedno z takich w promieniach niskiego słońca.

Podsumowanie dnia,czas pakować się.

Upolowanie sytych kolorów na tle głębokiego błękitu jak na razie niespełnione,może jeszcze się uda,bo gdy tylko nadarza się okazja będąc tu na miejscu mogę sobie pozwolić wyskoczyć na kilka chwil by się odprężyć.

ps.Większość fotek zrobione pełną klatką która radzi sobie dobrze nawet z trudnym światłem ale niektóre z telefonu,więc sorry jeśli zbyt rażą niedociągłościami.

W sobote o tej porze byłem na zakupach,a potem to pogoda się zbiesiła
Jak widać,kto rano wstaje temu bozia daje

Te kopytne w lesie musiały być dość ciekawe i raczej niecodzienne poza górami.

_________________
JuraPolska.com - z nami poznasz Jurę - usługi przewodnickie, wycieczki piesze, rowerowe po Jurze K-Cz; spływy kajakowe Pilicą, Liswartą, Nidą.
Kajakiem, pieszo, rowerem między Wartą, Nidą i Pilicą - blog wycieczkowy.
Towarzystwo Jurajskie

W pierwszej chwili lekko się wystraszyłem że to zdziczały pies zanim skojarzyłem że to baranek.Jednak i on dawał do zrozumienia że moim przyjacielem nie zostanie,jak tylko wszystkie owieczki czmychnęły i on podążył w kierunku gospodarstwa.
Owce w nadrzecznym olsie to faktycznie dziwne zjawisko,tym bardziej dla kogoś kto obsłuchał się od bacy podhalanskiego jak słabym pomysłem są owieczki w dolinach.Stado jest bardzo liczne i podąża tamtędy na tyle często że wydreptało bardzo wyraźną ścieżkę w tej gęstwinie.Facet chyba wie co robi,sprawia wrażenie rolnika który jest bardziej biznesmenem ustawionym na hodowle.Niby te owieczki chodzą w samopas ale teren ten jest jego własnością,kiedyś ta wielka połać nad rzeką była ogrodzona elektrycznym pastuchem,stąd wiem jak wielkie są jego włości.Hoduje nie tylko owce,w przeszłości miał też jakieś klatkowe zwierzaki.

Poranek zapowiadał dziś pogodny dzień więc czas by plan aby poobcować z jesienią gdy aura słoneczna się ziścił.Ruszam na Sokole przez Biskupice,bo stąd panorama doskonała aż po Kamienne Górki pozwoli z daleka ocenić ile tej jesieni na drzewach pozostało i tym samym wybrać własciwy kierunek.

Obraz gór już taki bliżej zimie,korony wysokie ogołocone z liscia kolorowego po silnych podmuchach wtorkowych,ale niżej barwnie za sprawą młodziutkich buków i dębów które natura rozsiała,miejcami gęste kolonie obecnie tworzą.Moc takich widoków i to z ścieżki dostarczają południowe podnuża Donicy,latem jest tu dość ciemno,a teraz mnóstwo światła i błękitu na"suficie"



Nie schodząc z ścieżki o tej porze roku doskonale widać ostańce po sam szczyt.

Fragment zachodniego krańca Góry Sokolej jak przekrój naukowy pokazuje że i między wiecznie zielonymi sosnami możemy liczyć na złotą jesień

W szczytowych partiach Sokolej już raczej bezlistnie,,no może z nielicznymi wyjątkami.

Zaczyna się chmurzyć więc kończę,tam gdzie większość zaczyna swą przygode z G.Sokolimi,czyli przy pierwszym podejsciu od parkingu na zakręcie.

Czasem marzenia się spełniają,błękit nieba działa na mnie podobnie jak krystalicznie czysta woda,poprawia samopoczucie i uważam że jest jak doskonały podkład dla wydobycia kolorów które kiedy indziej są ukryte...Może ze mną jest coś nie tak,ale potafię się zawiesić gapiąc się na czysty potok,dlatego kumple wierzą że serio uważam że na rybach jest tak fajnie że nic nie muszę,nawet łowić.Podobnie w dni z niebem pogodnym,jakoś wszystko jest wyjątkowo pozytywne.
Niech ta jesień przynajmniej jeszcze trochę trwa.

Piękna jesień!